1 października Międzynarodowy Dzień Muzyki - pewien pomysł…

„1 października spróbujmy ściszyć głośniki i słuchać tej muzyki, którą my lubimy – kameralnie, intymnie, nie terroryzując innych” – napisał w orędziu na obchodzony 1 października Międzynarodowy Dzień Muzyki skrzypek i pedagog prof. Krzysztof Jakowicz.

.”Jeden z najwybitniejszych kompozytorów XX wieku Zoltán Kodály powiedział, że Muzyka jest w stanie dotrzeć do najgłębszych zakamarków duszy ludzkiej”- napisał w przesłaniu na tegoroczny Międzynarodowy Dzień Muzyki prof. Krzysztof Jakowicz.

„W czasach, w których przyszło nam żyć muzyka +leje się+ nieustannie w miejscach publicznych – restauracjach, sklepach, domach i centrach handlowych… Imprezy masowe z dominującym podkładem muzycznym są najczęściej organizowane na tzw. wolnym powietrzu – w parkach, lasach, centrach miast czy na wielkich stadionach – pełne silnego beatu, nagłaśnianego ponad miarę – słyszalnego i odczuwalnego w promieniu kilku kilometrów, zatruwając środowisko równie skutecznie, jak spaliny, śmieci, plastiki” – podkreślił.

Muzyk przypomniał, że „ludzie, którzy generują ten hałas, nie mają w sobie dość pokory i refleksji, że może przeszkadzają innym mieszkańcom naszej planety – zwierzętom, ptakom, owadom, roślinom mającym inną wrażliwość, słyszącym często lepiej niż my”.

„Z całą pewnością jest też wielka rzesza ludzi, którzy w bezsilnym milczeniu muszą wielokrotnie cierpieć, słysząc ten dźwiękowy jazgot. Stąd mój rozpaczliwy apel – prośba o ciszę w Dniu Muzyki. 1 października spróbujmy ściszyć głośniki i słuchać tej muzyki, którą my lubimy – kameralnie, intymnie, nie terroryzując innych” – wskazał autor tegorocznego orędzia.

„Jeśli choćby tylko tego dnia pojawią się takie strefy ciszy, to Muzyka, którą tworzy Natura i genialni twórcy, którzy są jej integralną częścią (Bach, Mozart, Beethoven, Chopin i tylu innych…), będzie w stanie dotrzeć do owych pokładów duszy ludzkiej, o której tak pięknie mówi węgierski kompozytor Zoltán Kodály” – podsumował Jakowicz.

Międzynarodowy Dzień Muzyki obchodzony jest na całym świecie w dniu 1 października od roku 1975. Wydarzenie zainicjował Yehudi Menuhina, ówczesny prezydent działającej pod egidą organizacji UNESCO Międzynarodowej Rady Muzyki. Głównym celem jest przedstawienie muzyki w taki sposób, by była kojarzona jako dobro ludzkości oraz promocja muzyków jako tych, którzy tworzą piękno muzyki.

.Muzyka to sztuka wyjątkowa. Nieprzypadkowo to właśnie umiejętności harmonijnego układania dźwięków przypisano nazwę, która pierwotnie oznaczała każdą z dziedzin reprezentowanych przez dziewięć córek Zeusa i tytanki Mnemosyne. Ponieważ wcześnie zauważono, że za pomocą tonów można niezwykle skutecznie kształtować emocje, już w czasach Sokratesa muzykę zaliczano do kanonu edukacji wolnego człowieka. Platon twierdził, że jest ona dla duszy tym, czym są ćwiczenia fizyczne dla ciała, a starożytny system skal (modi) – nośników znaczeń i nastrojów – wpłynął na teorię muzyki aż do czasów Bacha. W średniowiecznym programie uniwersyteckim muzyka zaliczana była do quadrivium – wyższego poziomu, gdzie towarzyszyła arytmetyce, geometrii i astronomii. Wykładana była wśród nauk ścisłych zarówno ze względu na ścisły związek z matematyką, jak i z powodu skodyfikowanej przez Boecjusza na przełomie V i VI w. greckiej filozoficznej koncepcji liczbowej harmonii świata. Dziś dzięki nieinwazyjnym metodom obrazowania zaczynamy rozumieć procesy, dzięki którym muzyka „porusza duszę” przez wpływ na kształtowanie częstotliwości fal mózgowych, co otwiera nowy rozdział w poznawaniu jej oddziaływania.

Przez wieki muzyka pozostawała niezwykle ważnym elementem każdej kultury. To swoisty język emocji, język bez słów, choć o bogatej semantyce. Język uniwersalny, powszechnie rozumiany, nieznający politycznych granic, a zarazem umożliwiający silną kulturową identyfikację. I takim rysem szczególnie często odznaczała się twórczość muzyczna w wieku dziewiętnastym. Polska muzyka dziewiętnastego wieku będzie jednym z głównych filarów działu „Piękno muzyki” na portalu „Wszystko Co Najważniejsze”. Notować w nim będziemy sukcesywnie wszystko, co piękne i ważne na kartach nutowych zapisywanych nad Wisłą i na emigracji. Przypomnimy Państwu dokonania kompozytorów dobrze znanych (choć nie zawsze w pełni docenianych), od Moniuszki po Szymanowskiego, ale przywołamy też postaci niemal zapomniane, jak Franciszek Lessel czy wybitne polskie kompozytorki – Maria Szymanowska i Tekla Bądarzewska.

Przez wieki muzyka pozostawała niezwykle ważnym elementem każdej kultury. To swoisty język emocji, język bez słów, choć o bogatej semantyce.

Przedstawiamy niektóre z wielu tekstów, dostępne w ramach projektu Piękno Muzyki:

PAP/WszystkocoNajważniejsze/MB