Chociaż technologie multi-GPU, takie jak SLI i CrossFire, są już martwe od wielu lat, nadal bywają przydatne w innych zastosowaniach, co widać choćby w oprogramowaniu FluidX3D. Pod szyldem ProjectPhysX twórca tego softu, dr Moritz Lehmann, zademonstrował konfigurację z dwoma GPU, łączącą grafikę Intel Arc A770 z Titanem Xp od NVIDII, który zbliża się do swoich siódmych urodzin. Chociaż jest to bardzo dziwna kombinacja, wyniki pokazują, że połączenie dwóch układów graficznych daje wymierne korzyści.
Dr Lehmann zademonstrował możliwości multi-GPU, używając karty Acer Predator A770 16 GB i NVIDIA Titan Xp. W tym celu każda z kart wyrenderowała połowę symulacji. Podczas gdy DX12 i Vulkan są (lub były) najbardziej popularnymi interfejsami API do wykonywania zadań wymagających multi-GPU, FluidX3D faktycznie działa w OpenCL, który, nawiasem mówiąc, jest rozwijany przez Khronos Group, tych samych programistów, którzy stoją za Vulkanem.
Dr Lehmann zademonstrował możliwości multi-GPU, używając karty Acer Predator A770 16 GB i NVIDIA Titan Xp.
Dokładne dane dotyczące wydajności i danych nie zostały podane, ale dr Moritz twierdzi, że konfiguracja z dwoma kartami graficznymi pokonała każdy z pojedynczych GPU o około 70%, co ma sens, ponieważ A770 i Titan Xp radzą sobie mniej więcej tak samo we FluidX3D według tabeli wyników oprogramowania. Obliczenie symulacji zajęło godzinę i 13 minut, a następnie jej wyrenderowanie około 14 minut, co oznacza, że sama symulacja każdego GPU zajęłaby około dwóch godzin.
Chociaż może się wydawać, że ta kombinacja została wybrana od czapy, w rzeczywistości istniały dobre powody, aby zestawić A770 z Titanem Xp. Jak twierdzi twórca, łączenie bardzo wydajnego procesora graficznego ze znacznie słabszym nie ma większego sensu, a przynajmniej w przypadku FluidX3D idealnie jest mieć podobną pojemność pamięci i przepustowość. Biorąc pod uwagę, że A770 obsługuje 16 GB z szybkością 560 GB/s i Titan Xp z 12 GB przy 548 GB/s, widać, że miało to sens.
Przy wzroście wydajności o 70% aż trudno uwierzyć, że branża gier porzuciła tę technologię. W końcu DX12 i Vulkan mają świetne wsparcie dla tej technologii, technologia łączenia GPU jest bardziej zaawansowana niż kiedykolwiek, a najnowsze wersje PCIe są bardzo szybkie.
Dr Moritz przedstawił jednak swoją analizę i wskazał na kilka problemów związanych z konfiguracjami multi-GPU wykorzystywanymi do gamingu. Największym jest koszt opracowania rozwiązań obsługujących multi-GPU w grach, co przed laty spadało na barki NVIDII i AMD, ale zostało przeniesione na twórców gier wraz z pojawieniem się DX12 i Vulkan, które mają rozbudowane możliwości multi-GPU, ale wymagają ręcznego dostosowania, aby działały efektywnie. Z punktu widzenia deweloperów było to po prostu nieopłacalne, tym bardziej że takie konfiguracje, składające się z kilku kart graficznych, zawsze były bardzo niszowe, nawet wśród entuzjastów komputerów PC.
Zamiast tego branża poszła w innym kierunku, aby uzyskać większą wydajność, koncentrując się bardziej na konfiguracjach z jedną kartą graficzną i tworząc jeszcze większe flagowce, które są teraz „tak zabawnie duże, że nie można ich zmieścić nawet w normalnej obudowie komputera, nie mówiąc już o dwóch” takich kartach, jak podkreśla doktor Moritz. Biorąc pod uwagę, że wiele kart graficznych, takich jak GeForce RTX 4090 Founders Edition, zajmuje trzy gniazda, trudno się z tym nie zgodzić. Obecnie rozwiązania obsługujące multi-GPU doskonale sprawdzają się w centrach danych, superkomputerach i systemach opartych na sztucznej inteligencji, gdzie koszt wdrożenia wsparcia jest tego wart.
