Komisja Wenecka o planach Adama Bodnara: niedopuszczalna ...

Jak dodaje, komisja pominęła np. ostatnią serią orzeczeń TSUE, w których trybunał przestał odpowiadać na pytania prejudycjalne składane przez neosędziów, przełamując domniemanie, że pochodzą one od organu, który jest sądem. 

– A przecież to są przełomowe orzeczenia. Według KW nigdy nie stwierdzono, że osoby powołane przy udziale KRS nie mają statusu sędziów, ale przypominam, że wydanie takiej uchwały przez SN zablokowali zasiadający tam neosędziowie, a dodatkowo polski ustawodawca wraz z TK wykluczyli taką możliwość  – przypomina sędzia Markiewicz. 

Czytaj więcej

– Owszem, trzeba uwzględnić kwestię praw neosędziów, ale co z prawami ludzi, którzy przychodzą do sądów i oczekują, że na końcu zostanie wydany prawomocny wyrok, który nie zostanie podważony? Da ktoś taką gwarancję? To nie jest zabawa w koncepcje akademickie, bo koniec końców to nie KW, ale my tu w Polsce będziemy musieli wziąć za to odpowiedzialność. Chaos prawny wywołany orzeczeniami wydanymi z udziałem neosędziów, który obserwujemy, jest tylko wierzchołkiem góry lodowej – podkreśla prezes Iustitii. 

KW dała też wytyczne co do zasad, na jakich powinno się zezwolić na podważanie wyroków wydanych przez neosędziów, tak by z jednej strony zagwarantować stronom prawo do sprawiedliwego sądu, a z drugiej zachować pewność i stabilność prawa. KW proponuje więc by strony mogły się powoływać na nieważność orzeczenia wydanego przez neosędziego tylko w odniesieniu do orzeczeń, od których nie można już wnieść zwykłego środka odwoławczego. Trzeba też określić okres w jakim podważanie wyroków będzie możliwe. Co więcej wzruszenie orzeczenia wydanego przez neosędziego powinno być możliwe, gdy fakt, że orzekał neosędzia miał wpływ na konkretne postępowanie. Prawo do kwestionowania orzeczenia ewentualnie mogłoby przysługiwać tym stronom, które w przeszłości składały nieskutecznie wniosek o wyłączenie sędziego.