O tych meczach Lewandowski na pewno chce zapomnieć!

Mistrzostwa Europy w Polsce i na Ukrainie w 2012 roku miały być wielkim kibicowskim świętem. Cieszyliśmy się nie tylko ze względu na nowe stadiony czy autostrady, będące symbolem cywilizacyjnego skoku, ale także, a może przede wszystkim, ekscytowaliśmy się myślą, że reprezentacja Polski wreszcie ma szansę, by na własnej ziemi osiągnąć wielki sukces. Marzenia kibiców runęły niczym domek z kart.

Runęły też marzenia Roberta Lewandowskiego, który jako młody, wówczas 24-letni piłkarz, miał być liderem polskiej kadry nie tylko na papierze, ale także na boisku. Zawodnik Borussii Dortmund był wymieniany w gronie potencjalnych kandydatów do tytułu króla strzelców. Niestety, na spekulacjach się skończyło. 

Co prawda w meczu otwarcia przeciwko Grekom RL9 zdobył bramkę już w 17. minucie gry, ale przez resztę meczu nie był w stanie trafić do siatki, mimo iż rywale na drugą połowę wyszli w osłabieniu. Kibice wierzyli jednak, że Lewy będzie rozkręcał się z każdym kolejnym spotkaniem.

Niestety, konfrontacje z Rosją i Czechami były gwoździem do trumny dla reprezentacji Polski na EURO 2012. Remis 1:1 ze Sborną, po cudownym trafieniu Błaszczykowskiego, dawał jeszcze nadzieję – zwycięstwo z naszymi sąsiadami z południa gwarantowało wyjście z grupy. Niestety, w starciu o wszystko, Polacy zawiedli i przegrali 0:1. Lewandowski miał w tym swój niechlubny udział – w 10. minucie zmarnował świetną okazję do strzelenia gola, a w dalszej części gry, mimo dobrych sytuacji, dwukrotnie pudłował po strzałach głową.

Zawiódł każdy zawodnik, na czele z Lewandowskim. W całym turnieju Lewy oddał tylko pięć celnych strzałów i zdobył jedną bramkę. Przychylności kibiców nie przyniosły mu także wypowiedzi po EURO 2012, w których winą za słabą postawę reprezentacji obwiniał Franciszka Smudę. W wywiadzie dla Sport.pl mówił: 

- Trener miał sporo czasu, by nas przygotować do najważniejszej imprezy życia. Nie zrobił tego. Gryzło i gryzie mnie to okropnie - stwierdził.

Lewandowski w kolejnych latach dawał reprezentacji Polski mnóstwo powodów do radości. Był liderem kadry prowadzonej przez Adama Nawałkę, która przywróciła polskim kibicom wiarę w biało-czerwonych. Niemniej, EURO 2012 zawsze będzie rzucać się cieniem na jego reprezentacyjnych dokonaniach. 

Kilkanaście miesięcy później Lewandowski miał szansę, by powetować sobie EURO 2012. 25 maja 2013 roku Lewy wraz z kolegami z Borussii Dortmund wybiegł na murawę legendarnego Wembley, by w finale Ligi Mistrzów zmierzyć się z Bayernem Monachium. 

Lewandowski był wówczas na ustach całej Europy. Kilka tygodni wcześniej niemal w pojedynkę wyrzucił z Ligi Mistrzów naszpikowany gwiazdami Real Madryt. Polak w pierwszym meczu półfinałowym zaaplikował Królewskim cztery bramki, a jego show oglądali m.in. Cristiano Ronaldo, Karim Benzema, Luka Modrić czy trener Galcticos, Jose Mourinho. 

Niestety, w meczu finałowym Bayern okazał się lepszy od Borussii. Choć do 89 minuty, po golach Mandzukicia dla Bawarczyków i Gundogana dla BVB, utrzymywał się remis 1:1, to wówczas sprawy w swoje ręce wziął Arjen Robben. Genialny Holender zdobył bramkę na wagę trofeum dla Bayernu. 

Lewandowski w meczu finałowym nie błyszczał tak, jak we wcześniejszych spotkaniach. Oddał trzy strzały, z czego dwa w światło bramki.

- Brak mi słów, żeby to opisać. Walczyliśmy do końca, chcieliśmy wygrać. Trudno powiedzieć, czego zabrakło. Nasza droga do finału w Londynie była wspaniała. Żałujemy jedynie, że nie postawiliśmy „kropki nad i". Może za kilka dni będzie nam łatwiej, ale na razie ambicja nie pozwala się cieszyć z dokonań w całym sezonie w europejskich pucharach.

Na szczęście, po latach Lewandowski znów miał okazję, by zagrać w finale Ligi Mistrzów. W 2020 roku już jako piłkarz Bayernu Monachium, wygrał Champions League, pokonując w finale PSG 1:0.

Ostatnia, najświeższa rysa na karierze Lewandowskiego to bez wątpienia  mundial w Katarze. Mistrzostwa, na które Lewy wprowadził naszą reprezentację świetną grą w eliminacjach i w barażu ze Szwedami. Niestety, już podczas turnieju, zawiódł.

Być może wszystko potoczyłoby się inaczej, gdyby w 58. minucie meczu z Meksykiem wykorzystał karnego. Gdyby nie zrezygnował ze swojego ikonicznego sposobu wykonywania jedenastek. Gdyby w tym jednym momencie nie zabrakło mu pewności siebie. 

Polacy zremisowali z Meksykiem 0:0. Biorąc pod uwagę historię meczów otwarcia na ostatnich mundialach, był to wynik zaskakująco dobry. Jednak okoliczności spotkania pozostawiły spory niedosyt. Później przyszło łatwe zwycięstwo z Arabią Saudyjską 2:0, gdzie Lewy zdobył jedną z bramek i słynna już „zwycięska porażka” z Argentyną, która zapewniła nam wyjście z grupy. Niestety, w ⅛ turnieju na Roberta Lewandowskiego i spółkę czekali już Francuzi.

RL9 nie zachwycił swoją postawą na boisku, a poza nim wcale nie było lepiej. Niesławna afera premiowa ciągnie się za reprezentacją Polski do dziś, a nieporadne próby wyjaśniania tego incydentu, także przez Lewego, sprawiły, że wizerunek biało-czerwonych znacząco podupadł.

Kłótnie wewnątrz reprezentacji, zbędny szum medialny i gęsta atmosfera w szatni oraz słabe wyniki w kolejnych meczach – to efekt mundialu w Katarze. To efekt braku transparentności, braku szczerości i otwartości wobec mediów. To wreszcie pokłosie postawy Roberta Lewandowskiego jako kapitana, który nie sprawdził się jako lider, filar naszej kadry.

I być może to właśnie jest największa porażka w karierze zawodnika.

Polsat Sport

Przejdź na Polsatsport.pl