3 wnioski po spotkaniu West Ham – Tottenham - Angielskie Espresso

Źródło: Agencja BE&W

Premier League pędzi jak szalona! Ledwo w niedzielę kończyliśmy (sennym) hitem Manchesteru City z Arsenalem 30. serię gier, a już dziś wystartowała 31. kolejka. We wtorkowy wieczór na London Stadium zmierzyły się ekipy Davida Moyesa oraz Ange’a Postecoglou. West Ham pragnął zrehabilitować się po wpadce z Newcastle, gdy roztrwonili prowadzenie 3:1. Natomiast Tottenham szukał drugiej wygranej z rzędu, co ostatnio zdarzało się Kogutom niezwykle rzadko. Ostatecznie padł remis 1:1. Jakie wnioski możemy wyciągnąć po wtorkowym spotkaniu?

Tottenham wreszcie bez „0” z przodu, ale też bez „0” z tyłu

Piłkarze z północnego Londynu od dłuższego czasu mieli problemy ze strzelaniem bramek w pierwszej połowie. Choć potrafili stwarzać sobie momentami wyborne sytuacje przed przerwą – jak choćby w ostatnim meczu z Luton Town – tak piłka jakoś magicznie nie chciała trafić do sieci. Tak działo się w ostatnich 6 meczach Spurs, dokładniej od 3 lutego i starcia z Evertonem! Wszystkie 12 poprzednich bramek padło w drugich połowach. Dziś jednak w tej kwestii nadeszło przełamanie. Już w 5. minucie trafienie na swoim koncie zapisał będący w świetnej formie Brennan Johnson, który skończył klasyczną akcję ofensywną za kadencji Postecoglou, czyli płaską wrzutkę po ziemi ze skrzydła na 4-5 metr przed bramką. Świetną robotę w tej sytuacji wykonał Timo Werner, który przeprowadził szarże lewą flanką i zanotował asystę.

Tottenham jednak znów nie potrafił utrzymać czystego konta. W ciągu 13 ostatnich kolejek jedynie w starciu z Aston Villą udało się zagrać na 0 z tyłu. Tym razem katem okazał się Kurt Zouma, którego zupełnie z radarów przy rzucie różnym stracili obrońcy Big Ange’a. Ogólnie sympatycy Lilywhites mogą mieć pretensje do swoich ulubieńców za brak kontroli w dalszej części pierwszej połowy. Tak, jakby po szybko strzelonym golu pomyśleli, że dziś gonić rywala nie trzeba, więc można trochę spuścić z tonu. Po 15. minucie, gdy na bramkę Łukasza Fabiańskiego uderzał Son, następny strzał oddali oni dopiero w doliczonym czasie gry (w 45+2′). A Młoty doszły do głosu i przed przerwą wyrównały, trzymając jednocześnie gości z dala od własnej bramki.

Johnson i Werner to naprawdę solidne skrzydła

Myślę, że sam Brennan Johnson nie myślał w momencie transferu z Nottingham Forest, że będzie dostawał aż tyle minut od swojego menedżera. Tymczasem Walijczyk w większości spotkań ma miejsce w podstawowym składzie i trzeba przyznać, że w ostatnich tygodniach jego forma jest imponująca. Licząc dzisiejsze starcie z West Hamem, w ciągu 9 kolejek 22-latek był zaangażowany w 7 trafień Spurs. W marcu zaliczył 2 asysty z Crystal Palace, strzelił bramkę z Aston Villą, pojechał „na kole” z Fulham, ale znów dołożył jedno ostatnie podanie z Luton.

Świetnie wkomponowuje się w rolę prawoskrzydłowego u byłego opiekuna Celtiku. Kiedy trzeba, pociągnie kontratak dzięki sporej szybkości i umiejętności dryblingu. W pierwszej połowie zaliczył kapitalną, indywidualną akcję, gdy przebiegł około 25-30 metrów i przedryblował 4 zawodników West Hamu, ale w końcu nadział się na Konstantinosa Mavropanosa. Gdy zaszła potrzeba, to odnalazł się w szesnastce tuż przed bramką, gdy piłkę na tacy wyłożył mu Werner. W drugiej połowie Johnson chciał się odwdzięczyć właściwie identyczną akcją, ale Niemiec nie zamknął akcji przy lewym słupku.

Chciałbym też docenić samego Timo, bo nie za bardzo wierzyłem w powodzenie wypożyczenia Niemca. Tymczasem na dziś ma on na swoim koncie 2 bramki i 3 asysty, co na 10 występów w Premier League jest wynikiem całkiem przyzwoitym. Nieźle odnajduje się w systemie ekipy z północnego Londynu, bo zespół korzysta z jego szybkości i timingu do wbiegnięć za linię defensywy. Nie jest to poziom wypożyczenia Jessiego Lingarda na London Stadium, ale nieco zmazuje fatalne wrażenie z przygody w barwach The Blues.

David Moyes nie wpuścił Kalvina Phillipsa i zdołał zdobyć punkt

Jeśli już jesteśmy przy wypożyczeniach, to to Kalvina Phillipsa do West Hamu jest katastrofą. Anglik w zasadzie poza występem z Evertonem gra fatalnie i popełnia bardzo kosztowne błędy. Tak było na Old Trafford, tak było na City Ground, gdy dostał dwie żółte kartki, tak było i w weekend, gdy Moyes wpuścił go przy stanie 1:3, a ten maczał palce w 2 z 3 goli Newcastle w drugiej połowie.

Wtorkowego wieczoru Szkot powstrzymał się przed kolejną szansą dla piłkarza Manchesteru City i od razu jego podopieczni zanotowali punkt w starciu z ekipą z czołówki (podobnie uczynił z Aston Villą). A mogli tak naprawdę jeszcze wygrać, bo w doliczonym czasie gry nie byli dalecy od zdobycia decydującego gola. Trochę więcej koncentracji i opanowania Michaila Antonio, trochę więcej szczęścia przy główce Tomasa Součeka czy strzale Lucasa Paquety z początku drugiej części i zainkasowaliby komplet oczek.

Tottenham może żałować straty punktów, ale grał bardzo nierówno i fakt, że goście zanotowali jedynie raz dwie wygrane z rzędu w ostatnich 12 kolejkach nie jest przypadkiem. Początek był bardzo obiecujący, ale xG poniżej 1 oddaje przebieg meczu oraz jakość strzałów Spurs (nawet pomimo niezłej postawy Johnsona, Wernera czy Bentancoura). Był dobry okres w drugiej połowie, gdy cisnęli gospodarzy, ale tu Udogie uderzył obok bramki, tu Werner nie zamknął akcji. Nie w każdym meczu da się zaliczyć decydujące trafienie w ostatnim kwadransie. Czasami trzeba to uczynić nieco szybciej.