Próbny egzamin ósmoklasisty [ZASADY]

2 grudnia 2024 r. rozpocznie się trzydniowy próbny egzamin ósmoklasisty. Udział szkół w nim jest dobrowolny. Liderem w tym zakresie przez lata był próbny egzamin ósmoklasisty Operonu.

Próbny egzamin ósmoklasisty z języka polskiego, matematyki i języka obcego

.Liderem, jeśli chodzi o próbne egzaminy ósmej klasy, przez lata był sprawdzony już przez wiele dyrekcji szkół i przez nauczycieli próbny egzamin ósmoklasisty z Operonem [LINK].

Od 1 września 2024 r. w szkołach realizowana jest odchudzona podstawa programowa kształcenia ogólnego, stąd przeprowadzany jest próbny egzamin ósmoklasistów. Wiosną 2025 r. egzamin ósmoklasisty przeprowadzony będzie na podstawie wymagań podstawy programowej, a nie jak w ostatnich kilku latach na podstawie wymagań egzaminacyjnych wprowadzonych w związku z pandemią COVID-19. Dyrektor CKE Robert Zakrzewski zaproponował, aby szkoły przeprowadziły próbny egzamin ósmoklasisty w warunkach zbliżonych do obowiązujących podczas właściwego egzaminu, np. by rozpoczynały je o godz. 9.00.

Próbne egzaminy ósmoklasisty odbędą się od 2 do 4 grudnia: 2 grudnia – z języka polskiego, 3 grudnia – z matematyki i 4 grudnia – z języka obcego nowożytnego. Materiały do próbnych egzaminów CKE objęły arkusze w wersji standardowej i te dostosowane do potrzeb uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym dla uczniów z niepełnosprawnościami. „Wyniki testów diagnostycznych mogą służyć nauczycielom do zidentyfikowania zakresu wiadomości i umiejętności, które wymagają szczególnej uwagi. Należy również mieć świadomość, że zadania w arkuszach egzaminacyjnych będą obejmowały całość wymagań ogólnych i szczegółowych podstawy programowej kształcenia ogólnego, zatem przed przeprowadzeniem diagnozy wskazane jest poinformowanie uczniów, że niektórych zadań mogą nie być w stanie rozwiązać poprawnie, ponieważ dany zakres materiału nie był jeszcze omawiany podczas lekcji” – stwierdza dyrektor Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.

Jak sprawdzany jest próbny egzamin ósmoklasisty?

.Arkusze wypełnione przez uczniów sprawdzać będą nauczyciele w ich macierzystych szkołach. Zasady oceniania rozwiązań zadań z egzaminu próbnego ósmoklasisty zostaną zamieszczane 10 grudnia 2024 r.

Dyrektor Centralnej Komisji Egzaminacyjnej w komunikacie o próbnym egzaminie przypomina, że próbny egzamin ósmoklasisty zawsze był i jest egzaminem dobrowolnym. „Test diagnostyczny w zakresie poziomu przygotowania uczniów do egzaminu ósmoklasisty i egzaminu maturalnego powinien być przeprowadzany wyłącznie w celu informacyjnym (tj. umożliwienia uczniom pracy z arkuszem egzaminacyjnym w czasie przeznaczonym na rozwiązanie zadań na egzaminie) oraz diagnostycznym (tj. zidentyfikowania wiadomości i umiejętności, które dany uczeń opanował już w stopniu zadowalającym, oraz wiadomości i umiejętności, które wymagają jeszcze doskonalenia)” – zaznacza Robert Zakrzewski.

Dyrektor CKE podkreśla, że za nieuzasadnione uważa „wystawianie ocen wyrażonych liczbą lub literą (w ramach oceniania bieżącego) na podstawie wyników testu diagnostycznego z poszczególnych przedmiotów uzyskanych przez danego ucznia”. Wskazuje też, że w próbnych egzaminach ósmoklasisty chodzi o przekazanie każdemu uczniowi wartościowej informacji zwrotnej dzięki wskazaniu, co robi dobrze, a co wymaga poprawy.

Edukacja w dobie technologii

.„Chciałbym ująć pracę nauczyciela z uczniem w pewnym kontekście, ponieważ jak wiemy, wszystko pozbawione kontekstu traci swoje znaczenie. A najgorszą rzeczą, jaka mogłaby nas, nauczycieli, spotkać, nie jest utrata pracy na rzecz sztucznej inteligencji, tylko utrata sensu i celu naszego istnienia. Nadchodzące lata zapowiadają się burzliwie, ale wierzę, że jeśli zachowamy silną motywację do działania, przejdziemy przez nie bezpiecznie” – pisze w swoim artykule Jędrzej STĘPIEŃ, założyciel Studio Mentals, szkoły językowej działającej w oparciu o autorski program obcowania z językiem.

Zmiany, które obserwujemy ostatnio, zachodzą bardzo szybko. Technologia, która jeszcze wczoraj wyzwalała wielki potencjał edukacji, dziś wręcz zagraża naszemu istnieniu. Jednak sam postęp technologiczny to moim zdaniem za mało, by podważyć instytucję tak starą jak praca nauczyciela z uczniem w klasie. Dlatego, by zrozumieć, z czym mamy do czynienia, musimy spojrzeć szerzej. Musimy spojrzeć na kulturę.

„Wydarzyło się w niej coś, co zmieniło nasze interakcje i sposób, w jaki wspólnie żyjemy. Ale nie stało się to w zeszłym roku wraz z rozpowszechnieniem dużych modeli językowych. Jonathan Haidt w swojej najnowszej książce The Anxious Generation wskazuje raczej na początek drugiej dekady XXI wieku jako potencjalny przełom w sposobie komunikowania się ludzi. Dwa wydarzenia, które przyczyniły się do tego najbardziej, to pojawienie się współczesnych mediów społecznościowych oraz rozpowszechnienie smartfonów. Od kiedy posiadamy obie te rzeczy, nasze interakcje stają się coraz bardziej bezcielesne, asynchroniczne, adresowane do wielu odbiorców jednocześnie, ponadto można je łatwo zarówno rozpocząć, jak i zakończyć” – zaznacza.

Tendencja ta zderzyła się z innym potężnym trendem, który dojrzewał w społeczeństwie od dawna: samotnością. Wskaźniki samotności rosły od wielu dekad. Niektórzy mówią, że korzenie jej współczesnej odmiany sięgają narodzin metropolii i przedmieść. Ok. 2010 roku trend wyraźnie przyspieszył, a dekadę później otrzymał turbodoładowanie w postaci pandemii COVID-19. Obecnie oczekuje się, że do 2030 roku samotność sama stanie się pandemią.

Szkoła – miejsce transmisji kultury i reprodukcji wartości

.Jacek KORONACKI, profesor nauk technicznych, doktor habilitowany nauk matematycznych, były długoletni dyrektor Instytutu Podstaw Informatyki PAN pisze na łamach Wszystko co Najważniejsze, że wychowanie szkolne powinno zawierać w swoich ramach zdobywanie następujących rodzajów wiedzy:* humanistycznej, w tym metafizycznej;* historycznej i przyrodniczej oraz matematycznej (ta ostatnia należała w wiekach dawnych do wiedzy humanistycznej, ponieważ ujmowała sobą prawidła piękna);* partycypacyjnej, która uczyła życia we wspólnocie;* rzemieślniczej, przygotowującej do wykonywania zawodów różnych.

„W tym miejscu warto chyba dodać parę słów komentarza. Nie trzeba chyba specjalnie uzasadniać, że bez pytania metafizycznego o prawdę o człowieku cała humanistyka traci rację bytu. Bez względu na to, jakiej odpowiedzi na to pytanie udziela współczesność, która przekonuje, iż pytanie to nie ma sensu, jako że odpowiedzi na nie udzielić niepodobna. Wszakże nawet współczesność się tym problemem metafizycznym zajmuje, zaś odpowiedzi potrafili myśliciele Zachodu udzielać przez całe tysiąclecia historii tegoż Zachodu. Wiedza partycypacyjna nie jest i nie była przedmiotem nauczanym na uniwersytecie, przedmiotem uniwersyteckim. Jest to mimo wszystko rodzaj wiedzy najważniejszy, ponieważ to wiedza dzielona przez ogół, wspólnotę lokalną, narodową i szerszą – wspólnotę obyczaju uświęconego przez tradycję. To sztuka życia w kulturze oraz wierze łączącej tę wspólnotę. Średniowiecze słusznie widziało w takim udanym współżyciu we wspólnocie rodzaj wiedzy. Nic nie stoi na przeszkodzie, byśmy i dziś tak na tę umiejętność patrzyli. W końcu kwestia wiedzy rzemieślniczej. Ora et labora. Święty Benedykt nauczył nas szacunku dla pracy – każdej pracy, w tym fizycznej. Każdej przydał godności, każda wymaga opanowania jakiejś wiedzy. I dziś rozumiemy, że, jak to napisałem wcześniej, każdego powinna szkoła uczynić posiadaczem tej wiedzy, jak najszerszej, którą pojąć zdoła i która odpowiada jego profilowi mentalnemu. Nie każdy uczeń chce i nie każdy powinien po ukończeniu szkoły podstawowej udać się po dalszą edukację do liceum. Trzeba dowartościować i uczynić liczniejszymi technika oraz szkoły branżowe” – opisuje autor.

Zaznacza on, że szkoła służąca tym wszystkim celom ma przekonywać do życia w KULTURALNEGO, ale to też znaczy, że ma budować MOTYWACJĘ i być ATRAKCYJNA. Tymczasem w naszej (anty)kulturze liczą się NIEWIEDZA, RYNEK, PIENIĄDZ i KONSUMPCJA.

PAP/WszystkocoNajważniejsze/MB