Warszawa. W lutym premiera „Jednego serca” wg piosenek ...

„Przy pracy nad kostiumami do Jednego serca najciekawsze było dochodzenie do formy kostiumu, czyli upraszczanie, upraszczanie i jeszcze raz upraszczanie, jego efektem jest pewna geometryzacja, asymetria” – wyjaśnia kostiumografka Sabina Czupryńska. „W koncercie, w którym tak ważną rolę pełni ruch, a w którym jednak zależy nam na pewnego rodzaju elegancji – pamiętamy o tym, żeby aktor miał totalną swobodę ruchów i żeby kostium pracował razem z nim, jak druga skóra”.

Tematem wyjściowym były skojarzenia z maturą – „egzaminem dojrzałości”. To jednak moment wizerunku oficjalnego, ale i prosta droga do białych koszul i plisowanych spódnic. Droga tylko pozornie prosta, bo jednak jesteśmy tu w pewnej metaforycznej, enigmatycznej przestrzeni, więc trzeba te oczywiste skojarzenia przetransformować. To dla mnie najciekawszy moment, wyzwanie. Stąd garnitury, spódnice, spódnico-spodnie, żakiety w kolorze popielatym, ale z jasnymi lamówkami, które są śladem, wspomnieniem po białych maturalnych kołnierzykach i mankiecikach. Zaś plisy pojawiają się tylko symbolicznie, w dosłownie okrojonej formie.

Wybór tkanin jest moim ulubionym momentem – zachwytu, ale też momentem grozy, bo nie zawsze do końca wiadomo, jak się ona sprawdzi na scenie, w świetle, w ruchu. I to znowu szkoła minimalizmu, bo trzeba z wielu materiałów zrezygnować. Tu zdecydowałam się na dwie tkaniny, z których satynowa w kostiumach męskich pełni rolę geometrycznych wstawek, zaś w damskich owych plis, zakładek, właściwych bardziej kostiumom damskim”.

***

Słowo od reżysera

Pomysł, aby sięgnąć po repertuar wielkiego C. Niemena zrodził się z mojego głębokiego szacunku dla Jego twórczości. Jako artysta wyprzedził czasy, w których żył.

Sięgnęłam po utwory sztandarowe, ale również po mniej znane; obok „Dziwny jest ten świat”  pojawią się również „Moja ojczyzna”, „Począwszy od Kaina”, „Pielgrzym” i tytułowy „Jednego serca”.

Ten repertuar zabrzmi w wielogłosie pokolenia młodych aktorów i spotkanie Niemen – Młodzi Artyści – Widzowie będzie najważniejszym zdarzeniem.

„Jednego serca” to powrót do „cudownych lat” dzieciństwa, do miejsc, w których budowanie relacji i wspólnota z drugim człowiekiem były czymś pierwszym i oczywistym. Nie zabraknie ważnych pytań na temat własnej tożsamości, wyborów, miejsca w świecie – oraz tęsknoty za czystym, prawdziwym uczuciem. Piosenki ułożą się w opowieść, która może stać się  drogowskazem dla widza.

„Jednego serca” to powrót do źródła.

Anna Sroka-Hryń, reżyser