Recenzja Stellar Blade. Najbardziej przystępny soulslike na rynku

Osoby, które zagrały w ten tytuł dzięki wersji demo, wiedzą, że mamy tu do czynienia z klasyczną, trzecioosobową grą akcji inspirowaną lekko serią Dark Souls. Osobiście od razu wskoczyłem jednak do pełnej wersji i muszę przyznać, że początkowo miałem dosyć mieszane odczucia. Wynikało to głównie z pierwszej, niezbyt interesującej, szaro-burej lokacji, jakich widzieliśmy już setki w grach wideo. Na szczęście gaemplayowo Stellar Balde jest na tyle mocne, że nawet ta niezbyt ciekawa miejscówka nie zabiła mojej chęci do dalszej gry. A im było dalej, tym było lepiej także dlatego, że gra dosyć długo wprowadza nowe mechaniki i nawet po kilkunastu godzinach czekały na mnie nowe gameplayowe zabawki.

Rozgrywka jest tu zresztą na pierwszym miejscu. Stellar Blade nie zachwyca bowiem ani fabułą, która próbuje nas parę razy zaskoczyć, ale słabo jej to wychodzi, ani poboczną zawartością, która służy raczej jako pretekst do zajrzenia w kolejne zakamarki mapy, ani elementami RPG, które są tu potraktowane po macoszemu (np. mamy tylko jeden rodzaj broni, który ulepszamy na bazie wręcz prymitywnej metody rodem ze świata gier wideo sprzed 40 lat).

Wszystko to nadrabia jednak dający sporo frajdy system walki, nieźle zaprojektowana eksploracja oraz poziom trudności, który idealnie trafił w moje gusta. Jeśli chodzi o rozgrywkę, to jest to typowy akcyjniak z dwoma rodzajami podstawowych ataków (szybki oraz silny), z których możemy tworzyć różnorodne kombinacje uzupełniane różnego rodzaje specjalnymi zdolnościami rozwijanymi na kilku drzewkach umiejętności. Mamy tu też elementy zaczerpnięte z gier soulslike, na czele z obozami, gdzie możemy sobie odpocząć i odnowić eliksiry zdrowia, ale, jako to w grach soulslike, taka czynność przywraca do życia przeciwników.

Od razu jednak uprzedzam — jeśli szukacie gry o poziomie trudności rodem z tytułów studia From Software, to Stellar Blade nie jest taką produkcją. Będzie to za to świetna gra dla osób szukających w miarę przystępnego akcyjniaka, który co jakiś czas daje nam lekko w kość. Najlepiej widać to po starciach z bossami, których udawało mi się likwidować co najwyżej przy drugim czy trzecim podejściu i na palcach jednej ręki policzyłbym przeciwników, którzy sprawili mi więcej problemów. Natomiast nawet wtedy nie są to potyczki, które frustrują. To m.in. zasługa fajnie zrobionego systemu parowania i uników, które dzięki kilku mechanikom stają się z czasem coraz łatwiejsze do wykonania i gdy udaje się kilka razy po kolei sparować uderzenie wroga, aby zaraz potem wykonać kilka perfekcyjnych uników, czemu towarzyszy specjalna animacja, to naprawdę można poczuć się jak wymiatacz najwyższych lotów. Mówiąc krótko: gdy nasza postać dobywa oręża, Stellar Blade świeci najjaśniejszym blaskiem i nie zmienia się to przez całą grę, która swoją drogą nie należy do krótkich. Na normalnym poziomie trudności jej przejście lekko zajmie wam co najmniej 30 godz.

Muszę też mocno pochwalić różnorodne pomysły na uprzyjemnienie zabawy. Wspomniane wcześniej obozy są rozrzucone po mapach w bardzo hojny sposób, zatem nawet jak zginiemy, to po chwili jesteśmy w tym samym miejscu. Nasza śmierć nie ma też żadnych konsekwencji, więc i tu odpada frustracja wracania po nasze dusze, czyli element znany gier soulslike. Oprócz tego mamy opcję automatycznego zbierania przedmiotów, a gdy nasza postać musi przemierzać większe mapy, to automatycznie włącza się jej podrasowana wersja sprintu, dzięki czemu podróżowanie nawet po dużych lokacjach nie jest irytujące. Ogólnie rzecz biorąc widać, że twórcy mocno chcieli iść graczowi na rękę w różnych aspektach rozgrywki i bardzo to doceniam. Dzięki temu obcowanie z tym tytułem to po prostu czysta przyjemność.

Plusik stawiam też przy wspomnianej eksploracji. Jest ona na tyle fajna, że chciało mi się zaglądać w różne zakamarki mapy, bo zawsze czekało tam coś ciekawego. A to jakiś mini boss, a to jakaś zręcznościowa łamigłówka, a to po prostu skrzynka z cennymi surowcami, np. w postaci alternatywnych strojów dla naszej postaci. Jest ich naprawdę sporo — część można kupić u handlarzy, część znajdziecie w świecie gry, można nawet zmienić fryzurę głównej bohaterki. Same stroje mają też sporą różnorodność i właściwie znalazłem tylko jeden, który wpisuje się trochę w tę przedpremierową aferę o wyglądzie głównej bohaterki. Po założeniu pewnego wdzianka nasza postać wygląda bowiem, jak... króliczek Playboya i dosyć ochoczo pokazuje wówczas swoje wdzięki.

Czy warto zatem kupić Stellar Blade? Tak, ale pod warunkiem, że w pełni rozumiecie, czym jest ten tytuł. Jeśli szukacie gry akcji, w której króluje system walki, czysta rozgrywka oraz eksploracja, a do szczęścia nie jest potrzebna wam wciągająca fabuła i rozbudowane elementy RPG, to ten tytuł da wam sporo frajdy. W przeciwnym wypadku radzę poczekać na mocną obniżkę i dopiero wtedy dać mu szansę. Ja w każdym razie bawiłem się bardzo dobrze.

Przymierzacie się do kupna PlayStation 5? To sprawdźcie aktualne ceny tej konsoli:

Konsola PlayStation 5 Slim — sprawdź ofertę Konsola PlayStation 5 Slim Digital — sprawdź ofertę Konsola PlayStation 5 Slim + dwa pady DualSense — sprawdź ofertę Konsola PlayStation 5 Slim + gra Avatar — sprawdź ofertę