Dawid Kubacki milczał i nie chciał o tym mówić. Teraz wypalił: to nas ...

Dawid Kubacki/ EXPA/ JFK/Newspix

Dawid Kubacki w ostatnim konkursie Pucharu Świata w skokach narciarskich w Planicy zajął 29. miejsce. Tylko jemu i Finowi Antti Aalto nie udało się w żadnym skoku pokonać granicy 200 metrów.

W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 34-latek zajął 28. lokatę. Najniższą od 2016 roku, a to przecież skoczek, który aż 38 razy stawał na podium.

Dawid Kubacki: to nas zabiło

Ubiegłej zimy, która została brutalnie przerwana przez chorobę żony, Kubacki walczył o Kryształową Kulę. Tej kompletnie nie przypominał wielkiego mistrza. Tylko raz, w Sapporo, Kubacki wskoczył do "10", zajmując ósme miejsce.

Tomasz Kalemba, Interia Sport: To był słaby sezon w twoim wykonaniu i tu nie ma co owijać w bawełnę?

Dawid Kubacki: - Ten sezon był taki, jak ten ostatni konkurs. To była droga przez mękę. Tak naprawdę tej zimy nie mogę być zadowolony z czegokolwiek. Teraz czas na odpoczynek, by z nowymi siłami przystąpić do treningów.

Dużo jest złości po tym sezonie? Ty masz sobie coś do zarzucenia?

- To jest wszystko bardzo złożone. Do siebie także mogę mieć pretensje. W wielu aspektach mogłem zrobić coś lepiej. I tu nie ma co z tym dyskutować. Finalnie to ja jestem z nartami na skoczni i to ja oddaję skok. Było ciężko, a teraz najważniejsze jest to, by wyciągnąć wnioski z tego, co było nie tak, by nie popełnić tych błędów w przyszłym sezonie.

- W okresie przygotowawczym, kiedy mieliśmy naprawdę mocne treningi, było za mało odpoczynku. Finalnie zostaliśmy zajechani. Przez to zabrakło nam siły w sezonie. Nie było świeżości w skokach. I ona tak naprawdę nie wróciła już do samego końca. To główna rzecz, która nam przeszkadzała tej zimy. Przystąpiliśmy do sezonu już na dużym zmęczeniu, a przed sobą mieliśmy jeszcze całą długą zimę. To nie mogło się udać.

Są jakieś analogie pomiędzy ostatnim kryzysowym sezonem za Michala Doleżala, a tym, co było teraz?

- Wtedy mieliśmy problem bardziej ze sprzętem. Teraz też były z nim problemy, ale do tego doszło jeszcze wybitnie duże zmęczenie. To nas zabiło w tym sezonie.

Liczyłeś na to, że to może jeszcze zaskoczyć tej zimy?

Błąd w komunikacji. Odejście asystenta Thurnbichlera dało kadrze spokój

Sygnalizowaliście komuś wasze jesienne problemy ze zmęczeniem. To był intensywny czas, bo ciągle mieliście zgrupowania, a czasu na odpoczynek niewiele?

- Było tego wszystkiego bardzo dużo. Sam poprosiłem już po igrzyskach europejskich o odpoczynek, bo czułem, że jestem na wykończeniu. I chyba się tutaj nie dogadaliśmy. Zasygnalizowałem trenerowi, że potrzebuję odpocząć przez tydzień lub dwa, ale usłyszałem, że mamy bardzo ważne treningi i trzeba cisnąć dalej. To cisnąłem, bo co innego miałem zrobić. Po jakimś czasie rozmawialiśmy o tym i z tych rozmów wyszło, że Thomas potrzebował ode mnie stanowczej deklaracji, że chcę odpocząć. Myślał, że może potrzebuję motywacji. I tak się motywowaliśmy, aż się zajechaliśmy.

W ostatnim konkursie Letniego Grand Prix w Klingenthal stanąłeś na podium. Wtedy chyba nie przypuszczałeś, że będzie tak ciężko?

Co dało odejście ze sztabu Marka Noelke, który był asystentem Thomasa Thurnbichlera?

- Na pewno dało nam trochę spokoju. On też był tym, który właśnie dokręcał nam śrubę. On był odpowiedzialny za treningi siłowe. Takie podejście kompletnie się nie sprawdziło.

W pierwszym sezonie pracy z nim byliście zachwyceni jego metodami?

- W tym pierwszym sezonie było trochę - w cudzysłowie - badania terenu. Jak coś nam nie pasowało, to pomysł był chowany. W tym sezonie na wiosnę ruszyliśmy z grubej rury ze wszystkimi pomysłami, jakie były. I ich niestety było za dużo.

Dawaliście znać Thomasowi, że nie pasuje wam ta współpraca, czy sam to zauważył?

- Każdy z nas wysyłał mu sygnały. On sam też dostrzegł, że ta współpraca się nie układa. I w końcu podjął zdecydowaną decyzję.

Kiedy z trenerem wyprostujecie sobie błędy komunikacyjne, to może to znowu zacząć działać?

Dużo tych wniosków będzie? Nie zawsze zgadzaliście z trenerem, ale teraz trzeba będzie przysiąść z nim do rozmów?

- Nigdy nie kryłem się z tym, co myślę i z trenerem rozmawiałem na bieżąco. Nie musimy sobie już zatem nic wyjaśniać, bo wiele ze sobą przegadaliśmy. Nie o to chodzi, żeby się na kogoś obrażać, bo nie byłoby profesjonalne. Jak chcemy pracować profesjonalnie, to wtedy, gdy coś zgrzyta, trzeba usiąść i dyskutować. I tak robiliśmy. Zgrzytów już zatem nie ma, bo to, co chcieliśmy omówić już omówiliśmy.

W Planicy - rozmawiał Tomasz Kalemba, Interia Sport

Zobacz także